Ετικέτες

,

mrz37

ή Ένας ίσον Κανένας!!!

Μα πόσο την ευχαριστήθηκα σήμερα αυτή την παράσταση!!! Ήδη από πέρυσι τη ζαχάρωνα, αλλά ο Χαραλάμπης ήταν αρκετά μικρός για να έρθει. Τα υπέροχα, ευρηματικά και «κολλητικά» όμως τραγούδια του Φοίβου τα βλέπαμε συχνά-πυκνά σε βίντεο στο ίντερνετ και ήδη τα τραγουδουσαμε με ενθουσιασμό όλοι   🙂 ! Οπότε σήμερα έφτασε πια η μέρα που είδαμε και την παράσταση! Ο Χαραλάμπης να γελάει κακαριστά κι η μαμά του επίσης – ο ενθουσιασμός μου κι η καλή διάθεση αντέχουν μέχρι και τώρα το βράδυ!

Μα τί ηθοποιοί είναι αυτοί; Πόσο έξυπνοι, πόσο ταλαντούχοι, πόσο ακούραστοι, πόσο χάρμα οφθαλμών;! Και η σκηνοθεσία; Όλη η σκηνή να οργώνεται από τους ηθοποιούς ακατάπαυστα, συνετή χρήση μουσικής και τραγουδιών, χωρίς να καταντάει μιούζικαλ, ωραίες ατάκες που έκλειναν το μάτι και στους γονείς (μόνο οι μιας άλφα ηλικίας γνωρίζουν το «εμπρός καλά μου πόδια…» 🙂 ). Μου άρεσε πάρα πολύ που δεν ήταν η υπερπαραγωγή με τα κουστούμια και τα σούπερ-ντούπερ σκηνικά. Μου άρεσε η αισθητική «πραγματικά παιδιά, με πραγματικά ρούχα, με πραγματικούς διαλόγους» και τα σκηνικά με τα χαρτόκουτα (που εντυπωσίασαν ακόμη και τον 4χρονο Χαραλάμπη…!!!) Μου άρεσε το χιούμορ της παράστασης, το γέλιο που έβγαινε αβίαστα απ’ όλους, το οτι κρατούσαν την προσοχή σου κάθε στιγμή! Αγκάλιαζα το γιο μου με ενθουσιασμό και του έλεγα: ήρθαμε, τί ωραία που είναι! 🙂

Θα μπορούσα να πω ως αρνητικό οτι είναι σχετικά μεγάλη (80′). Ναι, αλλά για τί ηλικίας παιδιά; Το θέατρο Πορεία προτείνει από 6 χρονών και πάνω. Κανένα παιδί αυτής της ηλικίας δε θα κουραστεί. Ο γιός μου κουράστηκε λίγο και ψιλο-κούρνιασε προς το τέλος, χάνοντας τον ενθουσιασμό του. Ναι, αλλά είναι μόλις 4,5. Οπότε, το αρνητικό αυτό ακυρώνεται. Βέβαια, μεγάλο μέρος των παιδιών που ήταν σήμερα, ήταν όντως μικρά, οπότε δικαιολογείται η λίγη βαβούρα στο δεύτερο μισό της παράστασης. Όμως άσχετα από βαβούρες κλπ, ένα μικρό παιδί δεν θα καταλάβει ακριβώς την παράσταση. Είμαι σίγουρη πως ούτε ο γιός μου προβληματίστηκε για το πού παίζουν τα παιδιά μέσα σε μια πόλη, ή για το πόσο μακριά μπορεί να είναι οι κόσμοι των μικρών και των μεγάλων, ή πόσα πράγματα κερδίζεις όταν λειτουργείς σαν ομάδα. Αν ήταν μεγαλύτερος θα είχε καταλάβει/νιώσει περισσότερα. Ξέρω όμως πως ευχαριστήθηκε πολύ και απόλαυσε τα στοιχεία που δομούν μια παράσταση: τους ζωντανούς κι αληθινούς ηθοποιούς, τα απίστευτα τραγούδια, τα ευρηματικά σκηνικά, το χιούμορ των διαλόγων, την όλη αισθητική. Και μην ξεχνάμε πως ένα μικρό παιδάκι μαθαίνει σίγουρα κι άλλα πράγματα πηγαίνοντας θέατρο: καταρχήν μαθαίνει να πηγαίνει θέατρο (!), πηγαίνει ίσως με φίλους του, που λαχταράει να τους δει, μαθαίνει τους κανόνες του θεάτρου (στα πόσα καμπανάκια αρχίζει μια παράσταση; αυτό λέγεται «σκηνή» κλπ), ή μαθαίνει να μη μιλά και να μη σηκώνεται στη διάρκεια της παράστασης.

Πόσα πράγματα λοιπόν κερδίσαμε σήμερα ο Χαραλάμπης κι εγώ!!! Μακάρι να ξεπεταχτεί λίγο ακόμα και η μικρή, να πηγαίνουμε όλοι παρέα! Ανυπομονώ!!! ❤

Τζέλα, Λέλα, Κόρνα και Κλεομένη, ευχαριστούμε πολύυυυυυυ!!!!!!

(Η διανομή είναι λίγο διαφορετική φέτος, οι φωτογραφίες και το βίντεο είναι από την περσινή σεζόν)