Ετικέτες
Χτες στην ενημέρωση για τον κορωνοϊό διάβασα πως είχαμε ένα ακόμα θύμα. Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, ήταν οι «μικρές» λεπτομέρειες του συγκεκριμένου θύματος. Δεν το χώρα ο νους μου πως νοσηλευόταν από τις 14 Απριλίου(!!!) και χτες πια κατέληξε… Σχεδόν 4 μήνες! Τέσσερις μήνες σε απόλυτη απομόνωση, χωρίς να βλέπει πρόσωπα ανθρώπων και να αγγίζει χέρια, τέσσερις μήνες μακριά απο τους δικούς του ανθρώπους! Και τελικά να καταλήγει στο θάνατο, μέσα στη μοναξιά μιας απομονωμένης νοσοκομειακής κλίνης…. Άνθρωπος 57 ετών… Ποια γυναίκα και παιδιά τον περίμεναν να γυρίσει σπίτι; Ποσώς με ενδιαφέρει τώρα αν είχε υποκείμενα ή όχι νοσήματα, δεν είμαι στατιστικολόγος. Με νοιάζει όμως η μοναξιά αυτού του ανθρώπου. Από πού αντλούσε δύναμη; Από πού αντλούσαν δύναμη οι δικοί του άνθρωποι, που δεν μπορούσαν να τον επισκέπτονται στο νοσοκομείο; Που δεν μπόρεσαν ούτε τον «τελευταίο ασπασμό» να του δώσουν…;!
Ίσως αυτή να είναι η πιο σοβαρή «επιπλοκή» του κορωνοϊού: η μοναξιά. Και μάλιστα όταν έχεις τη μεγαλύτερη ανάγκη από παρέα, από παρηγοριά, από συμπόνοια…
Μακάρι ο Θεός να δίνει σε όλους δύναμη και κουράγιο και να αναπληρώνει η δική Του Χάρη την ανθρώπινη επαφή και ζεστασιά… Αμήν.