Ετικέτες
Κοιτούσα στο αρχείο του blog τον Οκτώβριο του ’11 και του ’10 να δω σε τί φάση βρισκόμουν τότε και να συγκρίνω με το τώρα. Όπως είναι λογικό, μοιάζω στη «μαμά» του ’10. Και λέω λογικό, γιατί τώρα περιμένω το δεύτερο μωράκι μου, οπότε είμαι πάλι σε κατάσταση «μαμαδίλας»…!
Η διαφορά είναι οτι τώρα δεν έχω τις ίδιες αγωνίες μ’ αυτές που είχα πριν την πρώτη μου γέννα και σίγουρα η μητρότητα και η ανατροφή ενός παιδιού, μού έδωσαν εμπειρίες που με άλλαξαν. Υπήρξε βαθιά κατεργασία του εσώτερού μου εαυτού, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Οπότε, ναι! τώρα είμαι ένας λίγο διαφορετικός άνθρωπος, που με άλλο υπόβαθρο καλείται να αντιμετωπίσει μια παρόμοια κατάσταση. Κι ανυπομονώ όχι μόνο να δω πόσο διαφορετικές μπορεί να είναι οι αντιδράσεις μου, αλλά να δω και πόσο διαφορετικό είναι αυτό που έχω ν’ αντιμετωπίσω.
Και μιλώ φυσικά για το μωρό, που είναι ένας νέος άνθρωπος, με ολοσδιόλου ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, που περιμένει να το γνωρίσουν, να το αγαπήσουν και να το καλωσορίσουν σ’ αυτόν τον κόσμο! Και περιμένει κι αυτό να μας γνωρίσει και να μας αγαπήσει, αν δεν το κάνει ήδη… Ανυπομονώ γι’ αυτήν μας τη συνάντηση, γι΄αυτή τη νέα σχέση. Ανυπομονώ να δω την αγάπη στην οικογένειά μας να πλαταίνει, για να «χωρέσει» κι άλλος ένας! Ανυπομονώ λοιπόν…