Ετικέτες
Η κ. Φωτεινή, λοιπόν…
Ηλικιωμένη, με διάφορα προβλήματα υγείας, και με (πολλές) αμφιβολίες από μέρους μας, για το πόσο σωστά παίρνει την αγωγή της…
Μένει μόνη. Παλιά είχε «κυρίες» που την πρόσεχαν και ταυτόχρονα… φρόντιζαν και το πορτοφόλι τους… Ίσως γι’ αυτό ζούσε μόνη πια. Γιατί χαζή δεν είναι. Δουλεύει το μυαλό της, αλλά κάποιες φορές βρίσκεται σε μια σύγχυση. Σ’ αυτήν την εποχή εξάλλου, ποιος δε νιώθει κάποια σύγχυση; ΑΜΚΑ, ΑΤΜ, εμβόλια, πιστοποιητικά, γιατροί, ραντεβού…
Η οικογενειακή της κατάσταση μού ειναι άγνωστη. Ξέρω μονάχα πως έχει έναν ανηψιό που μένει εκτός Αθηνών, και που δε νοιάζεται αν ζει ή αν πεθαίνει. Ή μάλλον νοιάζεται, γιατί άμα πεθάνει, δεν θα μπορεί να κρατά μέρος απ’ τη σύνταξή της… Κατά τα άλλα, δεν απαντά ποτέ σε κανένα της τηλέφωνο, κι ούτε φυσικά την παίρνει ποτέ ο ίδιος….
Όταν έχουμε καιρό να τη δούμε ή ν’ ακούσουμε νέα της, ανησυχούμε. Κι αν πάθει κάτι, ποιος θα το μάθει;;; Ο ένας της γιατρός δείχνει ζήλο και προσπαθεί να «βγάλει μια άκρη» με την περίπτωσή της…
Πριν λίγες μέρες, ένα παράξενο τηλεφώνημα μάς εξέπληξε, μας συγκίνησε, αλλά κυρίως μας λύπησε βαθιά. Τηλεφώνησαν στο φαρμακείο από το Τζάνειο νοσοκομείο, για να μας πουν πως η κυρία Σ. είναι εκεί, πως είχε κορωνοϊό και πως τώρα είναι καλά, αλλά θα την κρατήσουν λίγες μέρες ακόμα.
…………………………
…………………………
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Δεν μπορώ να εκφράσω πόσο τραγικό, πόσο λυπηρό μου φαίνεται, το να μην έχεις άλλον να ειδοποιήσεις οτι είσαι στο νοσοκομείο, παρά τον φαρμακοποιό σου… Κανείς να μην ξέρει αν ζεις ή αν πέθανες! Δεν είχε έστω μια φίλη, μια γειτόνισσα; Πόσο μονάχη ζούσε, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια…;;!
Νιώθω ένα σοκ! Φυσικά και με τιμά η αγάπη κι η εμπιστοσύνη της, αλλά κατά βάση δεν μπορώ να πιστέψω οτι δεν είχε άλλον να ενημερώσει, εκτός από εμάς…
Πόσο, μα πόσο λυπηρό….!!!
Σε τί κοινότητες ζούμε, αν δεν ξέρουμε ποιος είναι ο γείτονάς μας, πώς τον λένε κι αν είναι άρρωστος και χρειάζεται βοήθεια….;;!
Ποιος θα στήσει κοινότητες που θα νοιάζονται για τα μέλη της;
Βασικά, ποιος θα στήσει κοινότητες, γιατί αυτό στο οποίο ζούμε, δε λογίζεται κοινότητα…