Ετικέτες
Προχτές πήγα Baumstrasse. Είδα θεατρική παράσταση, ούτε συμβατική ούτε τελείως εναλλακτική, των 3 αδελφών του Τσέχωφ. Μου άρεσε πολύ το κείμενο κ μου γεννήθηκε η επιθυμία να το διαβάσω. Μου άρεσαν πολύ κάποιοι ηθοποιοί και κάποιοι άλλοι όχι τόσο. Το χειρότερο μειονέκτημα ήταν οτι δεν με έπεισαν για το χαρακτήρα που ήθελαν να δώσουν στην παράσταση: δραματική με χιούμορ, θα έλεγα συνολικά, αλλά τα γελάκια και τα μειδιάματα κυρίως στην αρχή από τους πρωταγωνιστές, με απομάκρυναν από το κείμενο, με προκατέβαλαν αρνητικά απέναντι σ’ αυτό που θα έβλεπα και μ’ έκαναν να απορώ: τώρα το κάνουν επίτηδες ή είναι τόσο κακοί ηθοποιοί που δεν μπορούν να συγκρατηθούν; Όπως και να ‘χει, παραμένει ενοχλητικό και ανεξήγητο. Η μουσική ερμηνευμένη ζωντανά επί σκηνής ήταν στα συν της παράστασης, αν και σε κάποια σημεία θα προτιμούσα να μην υπήρχε τραγούδι. Μου άρεσε το λιτό, αλλά ευρηματικό και λειτουργικό νομίζω σκηνικό. Η βιντεοπροβολή αν κι όχι απαραίτητη, συνέβαλλε με τον τρόπο της στην εξέλιξη της ιστορίας και δεν κραύγαζε ανώφελα: «ξέρουμε κι εμείς από τεχνολογία».
Συνολικά δεν θα μπορούσα να πω «όχι, δεν μου άρεσε». Μου άρεσε- αλλά δε με άγγιξε, δε μ’ έκανε δικό της η παράσταση, δεν μαγεύτηκα, δεν μπήκα μέσα στην ατμόσφαιρά της. Κι αυτό είναι μέρος της θεατρικής τελετουργίας για μένα. Ήταν όμως μια πολύ καλή προσπάθεια, από μια ομάδα που δουλεύει πραγματικά πάνω στα κείμενα και προσπαθεί με ειλικρίνια κι αγάπη να τα προσεγγίσει.