Μας είπε μια μέρα η δασκάλα μας πως δεν υπάρχει «δεν μπορώ να κάνω κάτι», αλλά πως στην πραγματικότητα δυσκολευόμαστε να ξεβολευτούμε  απ’ τα οικεία και συνηθισμένα μας. Ε, λοιπόν, κρίνοντας απ’ το θάρρος μου να ξεβολευτώ, εκεί στο μάθημα, μπροστά σε δασκάλα και συμμαθητές, συνειδητοποίησα πως μάλλον έχω ήδη εκπαιδευτεί σ’ αυτό… Γιατί  ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΞΕΒΟΛΕΜΑ ΑΠ’ ΤΟ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΜΩΡΟ… ‘Ο,τι ήξερες μέχρι τώρα, αλλάζει. Οι επιθυμίες σου δεν έρχονται πρώτες, ούτε καν δεύτερες. Το πρόγραμμά σου…ωπ! λάθος λέξη – δεν υπάρχει καν πρόγραμμα, με την έννοια που έχουμε συνηθίσει…

Κι όμως, το ξεβόλεμα αυτό έχει νόημα· αφήνεις χώρο στο παιδί να αναπτυχθεί, του δίνεις αγάπη χωρίς κανένα «μέτρο» ή «κράτημα», κι εσύ τελικά, απ’ όλο αυτό, μόνο κερδίζεις… Γιατί ξεβολεύομαι σημαίνει και είμαι «ανοιχτός» σε νέα ερεθίσματα, μένω ελαστικός κι ευέλικτος στα νέα δεδομένα, προσαρμόζομαι, συνεργάζομαι, τελικά προοδεύω…