Υπάρχουν άνθρωποι που αμέσως μπορούν να συνδεθούν με ένα παιδί. Το παιδί εντός τους βρίσκει αμέσως ένα φίλο… Νιώθουν συγκίνηση, χαρά, θαυμασμό μπρος στην παιδική αθωότητα, μπροστά στα όμορφα παιδικά μάτια που κοιτούν τα πάντα, ρωτούν, μαθαίνουν, μιλάνε και κινούνται σα να μην υπάρχει κανείς γύρω τους!
Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις, ο γιος μου μες στο μετρό κι οι αντιδράσεις των συνεπιβατών μας… Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι μαλακοί, που ένα παιδί δίπλα τους, κάτι κινεί εντός τους. Υπάρχουν βέβαια κι αυτοί που δε δίνουν σημασία στην παρουσία του κι αδιαφορούν. Είναι απλά κουρασμένοι; είναι βυθισμένοι στις σκέψεις, στα προβλήματά τους; έχουν τόσο σκληρύνει απ’ τις συνθήκες της ζωής;;; δεν τους κακίζω – καθόλου! Απλά λυπάμαι που η Ζωή και η Χαρά μπροστά τους ολοζώντανες, δεν μπορούν ούτε καν στιγμιαία να τους αναζωογονήσουν, να τους δώσουν μια έστω μικρή ελπίδα για το μέλλον της ζωής…
Εγώ πάντως προσπαθώ να βλέπω ένα πιο ελπιδοφόρο μέλλον μέσα στην καλοσύνη και τη χαρά των παιδιών μου. Και ξέρω πως αν κάτι αυτά καταφέρουν να αλλάξουν προς το καλύτερο, θα έχω βάλει κι εγώ, μέσω της ανατροφής τους, ένα μικρό λιθαράκι σ’ αυτή την αλλαγή!
Μακάρι!!!
παρασκευή απόγευμα 
Δεν ξέρω αν μου λείπει η… μωρουδίλα τώρα που έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μου, αν όμως δω μπροστά μου μωρό ή παιδάκι, είμαι η πρώτη που θα παίξει μαζί του. Πόσο σωστά το έθεσες, η Χαρά και η Ζωή προσωποποιημένες μπροστά στα μάτια μας, πώς να μη συμμετέχεις σε αυτό το θαύμα;
Καλημέρα
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο
Καλημέρα Ελένη μου! Καλή Ανάσταση! Σου εύχομαι μια Ζωή γεμάτη Χαρά!
Μου αρέσει!Αρέσει σε 1 άτομο