Ετικέτες
Ο Θεός μού έστειλε πολλές «μαμάδες», η μία να συμπληρώνει το έργο της άλλης. Καθεμία βάζει το λιθαράκι της στο ποια είμαι, πώς σκέφτομαι, πώς αισθάνομαι – διαμορφώνει εν μέρει την προσωπικότητά μου. Έρχεται την κατάλληλη στιγμή στη ζωή μου και τη φωτίζει και την πλουτίζει – πολλές φορές τη σώζει κιόλας. Είμαι ευγνώμων στο Θεό γι’ αυτές τις παρουσίες και είμαι ευγνώμων σ’ αυτές τις «μαμάδες», που χωρίς καμία υποχρέωση και χωρίς να ζητούν κανένα αντάλλαγμα, πήραν απέναντί μου μητρική μορφή. Και γίναν αγκαλιά και γίναν γλυκόλογα και γίναν κουβέντα ζεστή κι υποστηρικτική… Μου χάρισαν το χρόνο τους μ’ απλοχεριά. Μ’ άφησαν να υπάρχω και να μεγαλώνω κοντά τους, να θεριεύω. Κράτησαν καθρέφτη αντίκρυ μου τα μάτια τους, να καθρεφτιστώ στην αγάπη τους… Όλους- όλους πολύ ευχαριστώ κι εύχομαι στο κατόπι τους να έρχομαι κι εγώ!
παρασκευή απόγευμα 
Σε τι πιστεύεις πως διαφοροποιείται ο ρόλος των «μαμάδων» από αυτόν των φίλων σου;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ christos
Είμαι πολύ τυχερή για τους φίλους που έχω, αλλά διαφορετικά πράγματα σού χαρίζει η σοφία και η πλούσια εμπειρία ενός μεγαλύτερου σε ηλικία ανθρώπου. Εννοείται βέβαια πως δεν παίρνει αυτό τον ρόλο οποισδήποτε μεγαλύτερός μου, αλλά πάντα υπάρχει μια «μυστική» και παράδοξα θαυμάσια επικοινωνία και ελπίζω πως κι οι «μαμάδες» μου θα δέχονταν ευχαρίστως τον τίτλο.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δεν μπορεί ένας «μεγαλύτερος σε ηλικία άνθρωπος» να είναι απλώς φίλος; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ φιλίας και «μητρότητας» όπως την περιγράφεις; Έχει να κάνει μόνο με την ηλικία και το φύλο κάποιου;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Christo
Να, πολύ απλουστευτικά, πως καταλαβαίνω εγώ τη διαφορά: Φίλοι μας είναι αυτοί που βρέθηκαν δίπλα μας και σε σχέση μαζί μας, τους αγαπάμε, νοιαζόμαστε γιαυτούς και είναι γενικά συνοδοιπόροι μας στη ζωή.
Μητέρες (ίσως ανεξαρτήτως φύλου) είναι για μένα οι άνθρωποι (ελάχιστοι στη ζωή του καθενός μας) που συναντάμε στην πορεία μας και έχουν τη «μυστική» δύναμη να παρέμβουν αναγεννητικά στην ψυχική μας ζωή. (Η φυσική μας μητέρα την έχει διαμορφώσει ως κάποιο βαθμό είτε θετικά, είτε αρνητικά, είτε συχνότερα και τα δύο). Οι «μητέρες» που υιοθετούμε ως ενήλικες, είναι πρόσωπα που με την παρουσία τους και την ψυχική τους στάση προς εμάς και τη ζωή κατορθώνουν να αλλοιώσουν (προς την κατεύθυνση που ποθούμε) το βλέμμα της ψυχής μας, την βαθύτερή μας επιθυμία, την πιο βαθιά μας τοποθέτηση απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα. Μέσα από την προσωπική σχέση, μας μεταδίδουν κάτι πολύ ζωτικό και αληθινό που ζητούσαμε και δεν βρίσκαμε -ίσως δηλαδή αυτό ξυπνά μέσα μας από τη λαχτάρα μας να τις μιμηθούμε. Περιγράφω τη «μητρότητα» στην ιδανική της μορφή. Και αυτές οι «μαμάδες» βέβαια, ως άνθρωποι, κάθε άλλο παρά τέλειες είναι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
@ Christos
Είδες τί είναι να έχεις καλούς φίλους; Με ξέρουν και με καταλαβαίνουν τόσο καλά, που μπορούν να εξηγήσουν τέλεια και με μεγαλύτερη πληρότητα απ’ όσο θα μπορούσα εγώ, αυτό που θέλω να πω!
@ Ελένη
Δεν έχω τίποτα άλλο να πω, και πραγματικά τόσο καλά δεν θα μπορούσα να το περιγράψω! Ευχαριστώ πάρα πολύ! Να ΄σαι καλά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!